Wiek XVII - wiek sztucznej biżuterii.

Sztuczne perły

Po 1630 roku ozdoby z dużej ilości pereł były używane jako dodatki do garderoby. Jednak aby wyglądały naprawdę modnie perły musiały być noszone w wielkiej obfitości.  W XVII wieku Jaquin z Paryża opatentował metodę robienia sztucznych pereł. Powlekał dmuchane szklane kulki lakierem zmieszanym z opalizującymi opiłkami pewnych minerałów. Puste szklane kulki były napełniane woskiem, by wzmocnić ich strukturę. Ta metoda uczyniła Paryż głównym producentem sztucznych pereł na 200 lat.

Innym materiałem do tworzenia sztucznych pereł o nazwie był tzw. „Paste” mieszanina szkła zawierającego biały ołowiany tlenek i potas.  Biżuteria z tego materiału była noszona w1670 roku np. w sądach.  Najlepszą i najdłużej zachowaną biżuterię z „Paste” produkował w 1734 George Strass. W Paryżu sztuczna biżuteria była robiona głównie z ołowiu. Prawie każdy rodzaj klejnotów mógłby zostać podrobiony, włączając w to sztuczne opale. Wiele dzieł sztucznej biżuterii przeżyło w ich oryginalnym stanie, ale piękna biżuteria wykonana z prawdziwych klejnotów często była rozkładana i przerabiana na biżuterię zgodną z nowymi modami ery.

Po 1760 produkcja sztucznej biżuterii rozprzestrzeniła się na Londyn i do Birmingham. Stal, która była łatwo uzyskiwana podczas rewolucji przemysłowej została użyta do tworzenia biżuterii z markazytu i jaspisu. Szkło i porcelana Josiaha Wedgwooda były produkowane w angielskich fabrykach i były także bardzo popularne.

Ozdobne sprzączki butów wykonane z „paste”, stali i cyny były częścią modnego ubioru. Podobną przejściową modą w tym czasie były złożone z „paste” ozdobione klejnotami guziki, modne w brytyjskim społeczeństwie. Tak jak sztuczna biżuteria zyskiwały popularność, półszlachetne klejnoty takie jak nieoszlifowane granaty stały się zwykłe jako część mniej formalnej sukienki dnia.