Skala Mosha w Jubilerstwie

W 1812 roku Fryderyk Mohs opracował wykres porównujący twardości dziesięciu najpopularniejszych minerałów, począwszy od talku (o twardości równiej 1), a skończywszy na diamencie (o twardości równiej 10). Wykres ten jest znany do dzisiaj jako skala Mohsa. Minerały z wyższym numerem są twardsze i mogą zarysować te z niższymi numerami. Minerały, które występują obok siebie w skali Mohsa niekoniecznie są blisko siebie, jeśli chodzi o twardość. Na przykład, diament (10) został umiejscowiony obok korundu (9), ale w rzeczywistości jest od niego cztery razy twardszy. Oryginalna skala Mohsa przedstawia się następująco:

1. Talk,
2. Gips,
3. Kalcyt,
4. Fluoryt,
5. Apatyt,
6. Ortoklaz,
7. Kwarc,
8. Topaz,
9. Korund (rubin, szafir),
10. Diament.

Dzięki znajomości skali Mohsa z łatwością można określić jak prawidłowo przechowywać różne rodzaje biżuterii, np. szafir może zarysować opal, więc nie powinny one być przechowywane razem. Powyższy ranking minerałów mówi także o ich trwałości. Substancje o mniejszej twardości, jak na przykład perły (2,5), będą szybciej ulegały zniszczeniu podczas codziennego użytkowania. Najtwardsze minerały, czyli diamenty, rubiny i szafiry są długowieczne, dlatego są one najlepszym wyborem, kiedy kupujemy na przykład pierścionek zaręczynowy.

Dzięki znajomości skali Mohsa z łatwością można określić jak prawidłowo przechowywać różne rodzaje biżuterii