Biżuteria mykeńska
W 1450 r.p.n.e. prawdopodobnie doszło do wybuchu wulkanu, który zburzył minojską, pałacową architekturę doprowadzając do dużego osłabienia Krety. Sytuację tę wykorzystali Achajowie z Myken podbijając wyspę i osiedlając się na jej terenie. Spowodowało to, że z czasem kultura minojska ulega wpływom kultury mykeńskiej jednak nie doprowadziło do dużych zmian w wytwórstwie biżuterii. Da się bowiem zauważyć duże doświadczenie w technikach, porównywalne z tym jakie posiadali rzemieślnicy minojscy. Można wnioskować, że przekazywali oni swoją wiedzę mykeńskim uczniom. Achajowie inaczej Mykeńczycy wytwarzali biżuterię bogatszą w złoto ale mniej śmiałą w tematyce przedstawień, używali jednak tych samych technik złotniczych stosując je w naszyjnikach, diademach, pierścieniach i kolczykach. Dobre przykłady takich artefaktów możemy podziwiać ze „ Skarbca Atreusza”, odnalezionego przez Heinricha Schliemanna w 1876 r. w Mykenach. W kopułowym grobowcu, omyłkowo nazwanym przez odkrywcę „Grobem Agamemnona” znajdowała się biżuteria ze złotej blachy i złotego drutu.