Bursztyn, Amber, Jantar.

W ofercie wielu firm pojawia się biżuteria z bursztynem, wysadzane są nim pierścionki, kolczyki, naszyjniki czy kolie.

Czym jest bursztyn?

Pierwotny mieszkaniec bursztynowych wybrzeży nazwał bursztyn kamieniem. Jego właściwości dalekie są od właściwości kamieni. Bursztyn w przeciwieństwie do szkła jest lekki i ciepły w dotyku. Kamień ten tonie w słodkiej wodzie, a unosi się na powierzchni wody osolonej.  Jednak od tamtej pory przez wiele lat bursztyn w mniemaniu zwykłych ludzi pozostawał kamieniem. Po dłuższym czasie bursztyn określono minerałem, chociaż niezupełnie pasuje on do definicji minerału. Zgodnie z encyklopedyczną definicją minerał jest jednorodny chemicznie, bursztyn taki nie jest. To obiekt wymykający się łatwym definicjom i chociaż w mineralogii istnieje termin mineraloidy, który idealnie pasuje do bursztynu, nikt go w taki sposób nie określa. Współczesna nauka zaklasyfikowała bursztyn do ciał palnych, pochodzących z żyjących kiedyś organizmów. Inaczej można je nazwać kaustobiolitami. Nazwa ta pochodzi od słów: kaustikos, czyli "palący się", bios "życie" i lithos oznaczający "kamień". W taki sposób można określić bursztyn, pali się i jest wytworem niegdyś żyjących drzew. Naukową nazwą minerału jest sukcynit, nazwę nadał mu w 1820 roku profesor James Dwight Dana.

Bursztyn to cenny materiał i jego zbyt niska cena powinna od razu wzbudzić podejrzenie. Naukowym sposobem odróżnienia bursztynu od innych żywic naturalnych i sztucznych jest badanie w świetle podczerwonym. Niestety technika ta nie jest praktykowana w obrocie towarowym. Prostą i łatwą metodą rozpoznawania bursztynu jest jego przyjemny, żywiczny zapach, który wydziela się podczas pocierania, podpalania lub rozgrzewania kamienia. Uroczyste nabożeństwa kościelne charakteryzuje właśnie zapach palonego bursztynu wydobywający się z kadzielnicy.

Bursztyn kamień organiczny, który powstał ze skamieniałej żywicy drzew iglastych. Towarzyszył ludzkości już od epoki kamiennej, kiedy to wykorzystywany był jako środek płatniczy. Ten przejrzysty i twardy, minerał organiczny budził od pradziejów podziw, zachwyt oraz był symbolem prestiżu i bogactwa. Bursztyn służył do celów magicznych. Należał do kamieni najbardziej pożądanych i gromadzonych w starożytności i w średniowieczu. Wykorzystywano go do produkcji ozdób, talizmanów. Biżuteria z bursztynu została znaleziona w grobowcach paleolitycznych. Kamień ten cenili w starożytności zwłaszcza Grecy. Od dawna używano go jako lekarstwo. Zmieszany bursztynowy proszek z wodą lub olejem miał pomagać na dolegliwości żołądkowe, oczu, uszu oraz zębów. Leczono bursztynem także reumatyzm. Właściwości ozdobne kamienia organicznego sprawiły, iż już w starożytności znane były zabiegi poprawiające piękno bursztynu. W celu zwiększenia przejrzystości bryłek, zmiany barwy, uzyskania wewnętrznych spękań wygrzewano bursztyn gorącym piasku, oleju oraz soli.

Kolory bursztynu.

Biały, żółty, błękitny, beżowy, brązowy to tylko niektóre barwy bursztynu.

Skąd się one biorą?
Kolor bursztynu zależy od zanieczyszczeń substancją organiczną i od struktury wewnętrznej. Ta może się z czasem zmieniać pod wpływem temperatury, światła czy zmian wilgotności, co powoduje zmianę koloru.
Naturalnie bursztyn posiada barwę jasno żółtą. Białe jego odmiany biorą się z mikroskopijnych pęcherzyków powietrza, których im więcej tym jest bielszy. Mówi się wtedy o pienistej strukturze. Zaś ciemne odmiany są wynikiem utlenienia i wysuszenia co powoduje częściową krystalizację.

Bursztyn - Obróbka bursztynu

Bursztyniarstwo, czyli obróbka bursztynu ma niezwykle bogatą i długą historię. Wyroby z bursztynu są niezwykłą ozdobą cenioną przez kobiety na całym świecie.

Wytwarzanie bursztynu i strojenie się w bursztynową biżuterię zaczęło się od nadziaków. Nadziaki, czyli bryłki bursztynu o nieregularnym kształcie z naturalnym otworem - wisior gotowy do użycia. Zaczęto poszukiwać bursztynów z otworem, a ponieważ były niezwykle rzadkie, człowiek zaczął naśladować naturę i dziurawił bursztyn tak, by nadawał się do powieszenia. Kolejnym etapem było nadawanie bursztynowi bardziej regularnych kształtów i wydobywanie miodowej barwy bursztynu zeskrobując jego zniszczona powierzchnie. Wygładzano i polerowano powierzchnię wisiorków nie tylko na własne potrzeby, cześć z nich zostawała sprzedawana.
Dobrze wiedzieć, że bursztyn ma dłuższy rodowód niż rubiny, szafiry czy diamenty, archeologowie twierdzą, że na Morawach paciorki z bursztynu były już w paleolicie. Bursztyn nie pochodził tylko i wyłącznie z Bałtyku, znaleziono go również w Egipcie. Wkrótce wyroby bursztynowe uznano za zbyt skromne i zaczęto je ozdabiać w rozmaity sposób. Nie tylko wykonywano z nich zawieszki czy rozmaite paciorki, ale i również rzeźby przedstawiające zwierzęta czy przedmioty. Gusta ludzi zmieniały się, artyści wymyślali coraz ciekawsze wzory. Korale czy wisiory wyrabiane były w zupełnie innej formie, w innych kształtach, prostych, ale i różnorodnych.
Współcześnie obróbka bursztynu jest o wiele bardziej skomplikowana i profesjonalna. Posortowany surowiec pojawia się w sortowni gdzie oceniany jest kształt jantaru, długość, szerokość i grubość oraz ukryte właściwości widoczne dla oka wprawnego bursztyniarza. Wtedy to podejmowana jest decyzja na temat tego, co można z danego kawałka zrobić. Bursztyny najwyższej klasy przeznaczane są na unikatowe wyroby artystyczne. Największe okazy poddaje się obróbce ręcznej.

Bursztyn w przeciwieństwie do szkła jest lekki i ciepły w dotyku.Bursztyn kamień organiczny, który powstał ze skamieniałej żywicy drzew iglastych.Biały, żółty, błękitny, beżowy, brązowy to tylko niektóre barwy bursztynuWłaściwości ozdobne kamienia organicznego sprawiły, iż już w starożytności znane były zabiegi poprawiające piękno bursztynu